Artykuły

Sumak octowiec znany również jako sumak odurzający to przedstawiciel rodziny nanerczowatych, pochodzący ze wschodniej części Ameryki Północnej. Jego silne rozprzestrzenianie się w strefach klimatu umiarkowanego doprowadziło do określenia go gatunkiem inwazyjnym, który coraz częściej pojawia się również w Polsce. Dowiedz się, dlaczego nie warto sadzić tej rośliny w swoim ogrodzie i jakie konsekwencje płyną z jego uprawy.

Sumak octowiec zaliczany jest do małych drzew lub większych krzewów o ciekawym, orientalnym pokroju oraz stosunkowo niewielkich wymaganiach odnośnie stanowiska. Może dorastać do 3-5 metrów wysokości w warunkach upraw ogrodowych (w naturalnym środowisku osiąga wymiary do 13,7 metrów!), tworząc niewielki pień rozdzielający się widlasto na wznoszące się konary oraz gałęzie. W młodym wieku roślina wykształca grube pędy poryte ciemnymi włoskami, a korona posiada niezwykle atrakcyjny, parasolowaty układ. Na starszych pędach kora jest gładka i posiada barwę ciemnobrązową. System korzeniowy sumaka octowca jest płytki, ale rozłożysty. Rozmnaża się on z nasion, które możemy pozyskiwać z uprzednio wysuszonych kwiatostanów. Dodatkowo roślinę możemy w łatwy sposób rozmnażać również za pośrednictwem odrostów korzeniowych, które należy pozyskiwać w okresie od później jesieni do zimy.

Jesienią, liście sumaka przybierają zjawiskowe barwy w odcieniach brązu, pomarańczy oraz czerwieni, nadając mu oryginalnemu wyglądowi. Bordowe, stosunkowo duże owocostany tworzące się w drugiej połowie lata stanowią również niezwykłą ozdobę tej rośliny. Sam pokrój rośliny o powykręcanych gałęziach i nieco pochylonej posturze stanowi niezwykle ciekawy element wystroju ogrodu lub tarasu, wprowadzając egzotyczną aurę.

Sumak octowiec może rosnąć na rozmaitych glebach, znosi nawet suche i piaszczyste stanowiska. Jego jedynym wymaganiem jest miejsce dobrze nasłonecznione, bowiem w cieniu rozwija się znacząco słabiej. Świetnie znosi długotrwałe okresy suszy oraz zanieczyszczone powietrze (dlatego tak często spotykamy go w przestrzeni miejskiej) oraz odznacza się praktycznie zerowymi wymaganiami co do parametrów podłoża. Jest gatunkiem znoszącym niskie temperatury, dlatego w okresie zimowania nie musimy przykrywać go ociepleniem. Wytrzymuje również niewielkie zasolenie podłoża.

Roślina ta ceniona jest powszechnie za jej smaczne owoce, które wykorzystuje się w kuchni jako dodatek np. do mięs. Po ugotowaniu owocostany sumaka dają kwaskowaty napój, który świetnie sprawdzi się jako orzeźwienie podczas lata. Oprócz tego stosuje się go również jako aromat galaretek oraz niektórych wyrobów cukierniczych. Posiada on bowiem właściwości antyseptyczne oraz przeciwutleniające, dlatego jest szeroko wykorzystywany przez przemysł spożywczy.

Pomimo wielu pozytywnych aspektów, sumak octowiec jest niezwykle inwazyjną rośliną, która w szybki sposób może przejąć znaczące połacie naszego ogrodu. Liczne odrosty korzeniowe sprawiają, że roślina w sposób zastraszający rozprzestrzenia się w coraz to szersze partie gruntu, zagarniając tym samym składniki pokarmowe, które się w nim znajdują. Jego odrosty korzeniowe mogą rozrastać się nawet do 10 metrów! Zdolność szybkiego wzrostu i rozwoju sprawia również, że reszta roślin nie może prawidłowo się rozwijać, ze względu na brak wystarczającego miejsca oraz stosunkowo większego zacienienia wywołanego przysłanianiem słońca przez parasolowatą koronę rośliny. Niekiedy ogrodnicy nazywają go potocznie ,,zemstą sąsiada’’, bowiem jego rozłogi mogą być obecne w glebie nawet po pozbyciu się nadziemnych części rośliny. W takim przypadku nawet z najmniejszej części podziemnej sumak może rozwinąć się w kolejne osobniki, które zagarną cały teren naszego ogrodu, stając się niezwykle uporczywym chwastem.

Jeśli jednak koniecznie chcemy uprawiać tę roślinę w swoim ogrodzie, możemy zaopatrzyć się w odmiany o mniejszej inwazyjności m.in. odmianę Tiger Eyes. Pamiętajmy jednak, żeby systematycznie wykopywać mateczne korzenie odrostów z podłoża. Dodatkowo możemy również zastosować zapory rozrostu korzeni w postaci wbijanych w podłoże patyków (np. bambusowych), które ograniczą rozrost rośliny. Dobrą praktyką pozwalającą okiełznać szaleńczy rozrost tej rośliny jest jej doniczkowa uprawa. Duże, plastikowe bądź drewniane doniczki możemy zakopać w ziemi, tym samym ograniczając rozrastanie się jego rozłogów.