Skrzyp na polach, w ogrodach, na działkach i w sadach jest niezwykle uporczywym, bardzo trudnym do zwalczenia chwastem. Tajemnicą jego wytrzymałości są podziemne kłącza, stanowiące dla rośliny magazyn substancji odżywczych. Zniszczenie części nadziemnej nie spowoduje śmierci skrzypu – nowe pędy szybko odbiją z podziemnej łodygi. Z kolei rozdrobnienie kłącza podczas przekopywania terenu bądź uprawy mechanicznej gleby tylko rozszerzy obszar ekspansji chwastu – z powstałych w ten sposób fragmentów wyrosną nowe rośliny. Nie o uciążliwości skrzypu polnego chcieliśmy jednak dziś napisać, lecz o jego licznych walorach prozdrowotnych, dzięki którym jest jedną z najcenniejszych roślin w medycynie naturalnej i ziołolecznictwie.

Duża zawartość flawonoidów i kwasów fenolowych powoduje, że skrzyp zwiększa objętość usuwanego z ustroju moczu, przyczynia się do oczyszczania ciała z toksyn, poprawia pracę układu moczowego, jednocześnie nie odwadniając organizmu. Z uwagi na te właściwości poleca się skrzyp osobom chorym na dnę moczanową. Z kolei występująca obficie w roślinie krzemionka wzmacnia strukturę wytworów naskórka – zapobiega wypadaniu i rozdwajaniu włosów oraz pękaniu paznokci.

Produkty na bazie skrzypu mogą być stosowane zarówno zewnętrznie (np. wcieranie soku ze skrzypu w skórę, płukanie włosów, używanie opartych na skrzypie kosmetyków), jak i wewnętrznie (picie herbatek, naparów ze skrzypu).

Ziele skrzypu polnego zbiera się w okresie od czerwca do września, jednak uwaga! Bardzo łatwo pomylić skrzyp polny z innym gatunkiem – skrzypem błotnym, który powoduje u ludzi zatrucia. Obie rośliny są niemal identyczne, a ich rozróżnienie wymaga specjalistycznej wiedzy. Dlatego też zbieranie surowców zielarskich ze skrzypu należy zostawić specjalistom, a zaopatrywać się w produkty gotowe na bazie skrzypu.