Bardzo cenionymi gatunkami ze względu na atrakcyjny pokrój, piękne wybarwienie igieł oraz charakterystyczny świeży zapach są jodły. Zachwycają unikalną stożkowatą sylwetką oraz piętrowym ułożeniem gałęzi, które zimą wyglądają szczególnie malowniczo. Niektóre gatunki, jak np. jodła jednobarwna (Abies concolor)  mają srebrzyste, szarozielone, niekiedy niebieskawe zabarwienie igieł. Niestety ich zastosowanie i zasięg jest bardzo ograniczony. Występują przede wszystkim w parkach oraz lasach, w których mogą dorastać do ok. 50 m wysokości. Jodły rosną głównie na południu Polski, na glebach żyznych oraz świeżych. Najczęściej można spotkać je w towarzystwie buka, świerka, czy dębu. Najmniej tolerancyjnym gatunkiem jodły na warunki miejskie jest jodła pospolita (Abies alba). Najmniejsze wymagania siedliskowe spośród jodeł wykazuje z kolei jodła jednobarwna, która jest stosunkowo odporna na mrozy oraz zanieczyszczone powietrze. Dobrze radzi sobie również na glebach suchych. Może być z powodzeniem uprawiana w całej Polsce.

Zimą najbardziej efektownie prezentują się grupy krzewów, które w połączeniu ze śniegiem tworzą białe i puszyste kobierce. Jednym z takich gatunków jest jałowiec pospolity (Juniperus communis). Ten zimozielony krzew przybiera różną wysokość oraz pokrój w zależności od odmiany oraz stopnia formowania. Odznacza się często niebieskawym, a wręcz srebrzystym zabarwieniem. Ma bardzo skromne wymagania siedliskowe, jest odporny na suszę oraz, co szczególnie istotne w porze zimowej, bardzo dobrze znosi mrozy. Doskonale nadaje się do strzyżenia. W małych ogrodach najlepiej sprawdzą się odmiany karłowe, np. bardzo szeroko rozrastający się jałowiec sabiński - J. sabina ‘Tamariscifolia’ z miotlastymi gałęziami, pokładającymi się na ziemi. Starsze okazy osiągają średnicę nawet do ok. 20 m!