Świerk i sosna to gatunki niemalże obowiązkowe w ogrodzie każdego amatora drzew iglastych. Ich ośnieżone zimowe sylwetki są równie urokliwe jak te zielone, skąpane w słońcu. 

Świerk pospolity (Picea abies) preferuje gleby świeże oraz chłodne stanowiska.  Nie toleruje suchego i piaszczystego podłoża. Jest wrażliwy na  kurz i zanieczyszczenia, ciężko znosi warunki miejskie i przemysłowe. Jest gatunkiem doskonale nadającym się do formowania. Karłowe odmiany są bardzo często wykorzystywane w małych ogrodach. Nieco mniejszymi wymaganiami siedliskowymi i znacznie większą odpornością na niskie temperatury oraz warunki miejskie odznacza się świerk kłujący (Picea pungens), charakteryzujący się oryginalnie wybarwionymi srebrzystymi igłami.

Sosna pospolita (Pinus sylvestris) jest jedną z najmniej wymagających sosen, ale niestety bardzo wrażliwą na zanieczyszczenia powietrza, stąd źle znosi klimat lokalny rejonów przemysłowych oraz wielkich miast. Szczególnie zachwycające zimą są stare okazy sosny pospolitej, które w swobodnych układach kompozycyjnych tworzą malownicze punkty widokowe. Ich parasolowate korony oraz wyjątkowe zabarwienie kory sprawiają, że nieraz są poważną konkurencją dla innych dominant kompozycyjnych. Innym gatunkiem sosny, bardzo popularnym zwłaszcza w rejonach górskich oraz ogrodach skalnych, jest sosna górska, czyli kosodrzewina (Pinus mugo). Ma ona szczególne znaczenie w małych ogrodach przydomowych dzięki swoim niewielkim gabarytom i równie skromnym wymaganiom siedliskowym. Doskonale sprawdzi się na glebach piaszczystych i ubogich.

Jej głównym walorem estetycznym są pokładające się giętkie gałęzie. Posadzona w grupie tworzy rozległe zimozielone kobierce.