W przemyśle owocowo – warzywnym wytwarzane są tysiące ton odpadów rocznie. Mowa tu o wytłokach, których ilość w zależności od gatunku owoców lub warzyw oraz stosowanej metody pozyskiwania soku, zawiera się w granicach od 10 do 35% masy przerabianego surowca. Jest to odpad o wysokiej zawartości cennych z punktu żywienia zwierząt związków chemicznych, takich jak m. in. sacharydy, białka, kwasy organiczne, pektyny, witaminy, polifenole czy barwniki. Jego użytkowanie paszowe znajduje szerokie uzasadnienie ekonomiczne.

Wytłoki charakteryzują się dużą zawartością wody (do 73% w wytłokach jabłkowych), są materiałem bardzo nietrwałym i niestabilnym. Są podatne na zagniwanie, gdyż duża zawartość cukrów czyni je materiałem doskonałym do rozwoju mikroorganizmów. Powinny być zagospodarowywane w miejscu powstawania – suszone lub zakiszane.

Najpopularniejsze w Polsce, z uwagi na duże rozpowszechnienie produkcji jabłek, są wytłoki jabłkowe. Ich cechą charakterystyczną jest wysoka zawartość pektyn – cukrów występujących w ścianach komórkowych roślin. Mają one duże właściwości żelujące, stabilizujące i zagęszczające, dzięki czemu mogą znaleźć zastosowanie w przemyśle spożywczym. Pełnią rolę błonnika pokarmowego, który usprawnia pasaż treści pokarmowej w jelitach ludzi i zwierząt. Ponadto wiążą z przewodu pokarmowego metale cięzkie.

Wytłoki jabłkowe zawierają również wysokie stężenia polifenoli, czyli substancji o działaniu przeciwzapalnym, antywirusowym i antynowotworowym. Ich prozdrowotna rola polega na unieczynnianiu wolnych rodników, odpowiedzialnych za uszkodzenia aparatu komórkowego.

Dzięki wysokiej zawartości cukrów prostych i kwasów organicznych wytłoki doskonale nadają się do zakiszania. Należy tylko pamiętać, aby upakować je szczelniej i zwięźlej niż np. zielone części kukurydzy.

O ile kiszonka z wytłoków jest paszą dobrą dla  przeżuwaczy, nie znajduje zastosowania w żywieniu innych zwierząt – trzody chlewnej czy drobiu. Gatunki te mogą być skarmiane paszami z dodatkiem suszonych wytłoków (porzeczkowych, truskawkowych, winogronowych, marchwiowych i innych), które poprawiają jakość paszy oraz – jak dowodzą badania – korzystnie wpływają na cechy użytkowe zwierząt.