W miarę upływu czasu, działania niekorzystnych czynników środowiskowych i zaniedbań w pratotechnice, nawet najlepsze łąki podlegają degradacji. Pogorszeniu ulega skład botaniczny runi – ubywa gatunków wartościowych, które zastępowane są uciążliwymi chwastami, obniża się wartość pozyskiwanej paszy. Skutkuje to oczywistymi stratami, jako że możliwy do osiągnięcia potencjał produkcyjny użytku zielonego nie zostaje w pełni wykorzystany. Zdegradowane łąki poddać należy renowacji.

            Prace renowacyjne rozpocząć trzeba od oceny stanu łąki i stopnia jej degradacji. Wziąć pod uwagę należy m. in. stosunki wodne, udział traw wartościowych i roślin motylkowatych w runi, występowanie uciążliwych chwastów, możliwość wjazdu na łąkę sprzętem do orki i siewu.

            Przy właściwych stosunkach wodnych, co najmniej 20 – procentowym udziale gatunków wartościowych i udziale uciążliwych chwastów mniejszym niż 10%, rozważyć można poprawę jakości łąki poprzez zastosowanie wysokiej dawki nawożenia mineralnego (dwa razy większą dawkę fosforu; półtora raza więcej potasu; azot zgodnie z potrzebami), a następnie właściwe użytkowanie terenu – wypas, koszenie lub użytkowanie kośno – pastwiskowe. Pozytywny efekt takiego gospodarowania widoczny będzie w latach następnych, gdyż gatunki wartościowe będą się stopniowo rozwijać na zaniedbanej łące.

            Bardziej radykalną metodą jest podsiew, który może być wykonany po zniszczeniu starej darni metodami mechanicznymi (np. niskie koszenie i gryzowanie) lub poprzez oprysk herbicydem nieselektywnym (glifosatem). Wykonuje się go specjalnym siewnikiem bezpośrednio w starą darń, czego zaletą są niskie koszty, mniejsze nakłady pracy, dobra retencja wody w glebie.

            W skrajnych przypadkach, a więc na terenach zniszczonych karczowaniem drzew, wymagających wyrównania powierzchni lub niedawno zmeliorowanych, zastosować można pełną uprawę – orkę, po niej wałowanie, talerzowanie i bronowanie, a następnie wysiew mieszanki traw. Dobór tej metody powinien być jednak poprzedzony głęboką analizą zysków i strat, wnikliwą oceną stanu botanicznego runi, nie zawsze jest ona bowiem opłacalna.