Dżdżownice to bardzo istotni sprzymierzeńcy rolników w produkcji roślinnej. Ich rola jest nieoceniona – drążąc podziemne korytarze, spulchniają glebę oraz korzystnie wpływają na jej właściwości fizyczne. Przyspieszają przemiany resztek organicznych oraz przemieszczają substancję organiczną w głąb profilu glebowego. Wydaliny dżdżownic, wraz ze śluzami pochodzenia roślinnego, łączą cząstki gleby, stanowiąc spoiwo dla agregatów glebowych. Dzięki strukturze agregatowej gleba staje się odporniejsza na niedobory wody i lepiej gromadzi składniki mineralne. Dżdżownice mają jednak swojego wroga – jest nim pług.

            Orka oraz intensywna uprawa roli zmniejsza populację pożytecznej fauny glebowej, w tym dżdżownic. Narzędzia uprawowe, jak również częste przejazdy po polu, niszczą pożyteczne pierścienice w sposób mechaniczny. Najgorsze są orka i praca narzędzi aktywnych. Zwierzęta, wydobyte pługiem na powierzchnię, stają się łatwym pożywieniem dla ptaków. Z kolei usunięcie przez pług resztek roślinnych z powierzchni pola i odwrócenie gleby utrudnia dżdżownicom dostęp do nich.

            Dla ochrony glebowej populacji dżdżownic wskazane są wszelkie uproszczenia w uprawie roli, a przede wszystkim zaniechanie bądź ograniczenie orki. Najbardziej przyjaznym dżdżownicom systemem jest siew bezpośredni.

            Fakt ten potwierdzają liczne badania. Lenart i Sławiński stwierdzili, że zagęszczenie dżdżownic na 1 metrze kwadratowym gleby nieuprawianej wynosiło 54 osobniki w okresie wiosny i 183 osobniki jesienią i było ono 2-3 krotnie większe niż w glebie uprawianej pługiem. [Wybrane właściwości gleby oraz występowanie dżdżownic w warunkach siewu bezpośredniego i płużnej uprawy roli, Fragmenta Agronomica 27(4) 2010, 86-93].