W sklepach wybór ozdób choinkowych ogromny. Trudno oderwać oczy… Od kiedy ubierano drzewko, jakie ozdoby bożonarodzeniowe wieszano na iglastych gałązkach? I skąd ta tradycja?

Zwyczaj ubierania drzewka przed Bożym Narodzeniem przywędrował do Polski w czasie zaborów z Niemiec na tereny będące pod ich wpływem, ale początkowo dotyczył domów mieszczańskich i szlacheckich. W innych częściach kraju upowszechnił się dopiero w XX wieku, zwłaszcza we wsiach.
Wcześniej jednak Słowianie dekorowali domy gałęziami drzew iglastych, a na nich wieszano owoce lub ręcznie wykonane ozdoby. Czasami mocowano drzewka u sufitu wierzchołkiem w dół lub w górę (na Podhalu, Śląsku Cieszyńskim, Pogórzu, Ziemi Sądeckiej, Krakowskiej, w okolicach Rzeszowa i Jarosławia, Sandomierza i Lublina). Nazywano je: podłaźnik, połaźnik, podłaźniczka, jutka, wiecha, a także sad, sadek, rajskie lub boże drzewko. W podlubelskiej wiosce Motycz ostatnie podłaźniczki ubierano około 1935 roku – podaje portal http://www.kulturaludowa.pl.

Ubrane drzewko jest znakiem upamiętniającym noc Bożego Narodzenia, a według jednych pierwowzorem były drzewka rosnące przy szopce w Betlejem. Inni dopatrują się w nim odwołania do drzewa rajskiego, czyli drzewa poznania dobra i zła. Jabłko (smakowity owoc, którym Ewa skusiła Adama) i łańcuch (wąż) na choinkach to symbole grzechu pierworodnego, a narodziny Jezusa w grudniową noc to zapowiedź odkupienia z przewinień pierwszych rodziców. Tradycja chrześcijańska wpłynęła na nazewnictwo i jabłoń nazwano Malus, a „malum” w języku łacińskim oznacza zarówno „jabłko” jak i „zło”.

Według ludowych wierzeń, jabłko (jako ozdoba choinkowa, ale może i symbol owocu z drzewa poznania) zjedzone tuż przed wieczerzą wigilijną jest zapowiedzą, że człowiek zawsze znajdzie właściwą drogę i rozwiązanie w każdej sytuacji.

Coraz rzadziej wieszane są na choinkach owoce i orzechy, ale zdarzają się bombki w kształcie jabłka, maliny, truskawki, które nawiązują się do tradycji. Warto jednak pamietać o tradycji.

Wszystkiego najlepszego!